Fabuła II
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 ... 12, 13, 14 Następny

Antena

-Ale bez Alex?
-Trudno, wyruszycie we dwójkę. Musicie ją znaleźć. - odparł Chejron - Poradzicie sobie.
-Wyruszamy w nocy, prawda? - spytała Rashel-Tak, bo wtedy macie największe szanse. Jesteś córką nocy, a ty córką księżyca. Będziecie, że tak powiem, w swoim żywiole.

Skaila

Rashel nagle poczuła, że opadają z niej siły. Przed oczami wirowały jej czarne plamki. Zrobiło się duszno i słabo."Nie nie teraz" pomyślała zanim upadła na zimną podłogę. Przeszył ją niewyobrażalny ból, a na miejsce zatroskanej twarzy Luny pojawiła się inna postać...

Antena

Postać tego chłopaka.
Lun natychmiast wzięła przyjaciółkę na ręce.
-Skąd masz tyle siły? - spytał ją ktoś od Aresa.
Lecz ona nie odpowiedziała biegła, aż do domku numer osiem. Tam położyła ją na łóżku, ignorując wołanie Cherrona. Twarz Rashel była zupełnie bez wyrazu. Minęła godzina. Luna błagała "Obudź się, proszę".

Skaila

To było inne od wszystkiego co dotychczas widziała. Takie magiczne. Nie chciała z stamtąd iść. Lecz ktoś przemawiał w jej umyśle.
-Obudź się, proszę.-słyszała zrozpaczony głos.
Nie mogła wytrzymać tego bólu bijącego z tych słów.
Obudziła się. Nad łóżkiem, na którym leżała schylała się Luna. Miała pogrążone oczy i zmęczony wyraz twarzy.

Antena

-Wróciłaś do żywych! - oznajmiła radośnie Luna, chodź jeszcze przed chwilą płakała
-Co się ze mną stało? - spytała Rashel
-Zemdlałaś. Zaniosłam cię tutaj. Tak, ja. - powiedziała napotkawszy pytające spojrzenie córki Hadesa.

Skaila

-Aha. Dzięki. Muszę iść się pakować na misję.-oznajmiła z entuzjazmem.
Nie chciała aby Luna dopytywała się co jej się "śniło". Sama musiała to jakoś ogarnąć i zrozumieć.

Antena

Córka Artemidy odprowadziła Rashel wzrokiem. To był pierwszy raz, kiedy na prawdę płakała. A ona nigdy nie płacze. Teraz, kiedy jeszcze Alex zniknęła, coraz bardziej chciała uronić jeszcze kilka łez.
-Nie mogę cały czas rozpaczać. - powiedziała do siebie i zajęła się pakowaniem.

Skaila

Rashel szła przez obóz podprowadzana nienawistnym spojrzeniem herosów. Nadal było jej słabo. Ledwo trzymała się na nogach. "Co za debil zapomniał podać mi nektaru?!" krzyczała w myślach. Gdy dotarła do swojego domku nacisnęła klamkę i drzwi ustąpiły. Na jej łóżku leżała wiązanka czarnych irysów, a obok niej karteczka:
"Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy. "
Znowu nic z tego nie rozumiała. Cisnęła kwiatami w kąt pokoju i zaczęła się pakować. Po 30 minutach była gotowa do drogi. Już dobrze się czuła. Słońce chyliło się ku zachodowi więc chwyciła swój plecak, miecz pod postacią wisiorka z kłem i ruszyła do domku Luny.

Antena

Luna usłyszała pukanie do drzwi. Zerwała się z łózka i poszła odtworzyć. W drzwiach stała Rashel.
-Tylko wezmę plecak - powiedziała córka Artemidy, wzięła plecak i wyszła.
Po chwili stały już na szczycie wzgórz. Czekał na nich Argus i Chejron.
-Powodzenia na misji. - powiedział cenaur.

Skaila

-Dziękujemy-odpowiedziały jednocześnie.
Rashel ruszyła przez bramę dzielącą obóz herosów od świata śmiertelników. Chciała mieć to już za sobą. Miała już dość tej przepowiedni, mdlenia i tego, że Alex zaginęła. Jednak najbardziej intrygował ją ten chłopak ze snu. Kiedy ocknęła się z swoich przemyśleń zauważyła iż doszły do szosy i potrzebują jakiegoś transportu. Stały tak nieruchomo myśląc co dalej gdy niebo przecięło jasne światło. Przed nimi pojawiło się sportowe auto z kierowcą, który właśnie wysiadał.

Antena

-Apollo? - zapytała Luna, gdy zobaczyła chłopaka wysiadającego z auta.
-A jakżeby inaczej. - odpowiedział uśmiechając się promiennie. - Kim jest twoja towarzyszka?
-To Rashel, córka Hadesa.
-Nie musiałaś mówić. W końcu jestem bogiem wyroczni. Transporcik załatwiony.
-Dziękujemy, Apollinie. - powiedziała Rashel
-Och, nie dziękuj. przed wami misja, na której poznacie swoje przeznaczenie. Szczególnie ty. - ostatnie słowa skierował do córki Hadesa.

Skaila

-Ja?-spytała zdezorientowana Rashel.
"Dość już tego!" sprzeciwiła się w myślach. Ta cała przyszłość wychodziła jej już uszami. Jednak Luna dalej drążyła ten temat.
-To co z tym chłopakiem?-dopytywała się boga Wyroczni.

Antena

-Pomówimy o tym później. - odparła Rashel.
-Rozumiem. Nie chcę być uciążliwa czy coś. - powiedziała Luna.
-chce któraś z was poprowadzić? - spytał z uśmiechem Apollo.
-Ja z chęcią! - odpowiedziała uśmiechnięta córka Artemidy.

Skaila

Kiedy córka Artemidy usiadła przed kierownicą samochód ostro ruszył. Rashel nawet nie zdążyła zapiąć pasów przez co wylądowała na przedniej szybie. To nie było przyjemne. Czuła się tak jak by ją wrzucono do pralki i zamknięto drzwiczki.
-Stój!!!-wydarł się Apollo.
Luna zwolniła i po chwili zaparkowała. Bóg Wyroczni jak oparzony wyskoczył z samochodu i podbiegł do maski.

Antena

-Uf, na szczęście nic się nie stało. - powiedział Apollo. Po jego głosie było widać, że mu ulżyło. - Jesteś urodzonym kierowcą.
-To ja, dla własnego bezpieczeństwa, nie będę jeździć z Luną. - odparła Rashel.