Fabuła II
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 12, 13, 14 Następny

Antena

-Domyśliła się, że dałam ci misję, ale nie miała ci tego za złe - dodała napotkawszy lekko wystraszone spojrzenie przyjaciółki.
-Znajdziemy Alex - zapewniła ją Rashel - I wszystkich innych zaginionych herosów. Ja wezmę pierwszą wartę.

Skaila

Przez noc nic się nie działo. Sowy pohukiwały, wilki wyły,a Rashel grała w kółko i krzyżyk sama ze sobą. Gdy nastał ranek poczuła, że jest zmęczona. Te poranne słońce tak na nią działało."Zupełnie jak wampir" pomyślała i zaśmiała się pod nosem. Luna zaczęła się powoli budzić gdy...

Antena

Rashel usłyszała jakiś niepokojący dźwięk. Wycie, ale jakieś dziwne. Szybko zbudziła Lunę.
-co się dzieje? - spytała córka Artemidy zaspanym głosem.
-Jakiś potwór jest w pobliżu. To chyba
-Minotaur - dokończyła Lun, bo i i ona teraz usłyszała wycie.

Skaila

Dziewczyny od razu chwyciły swoją broń. Słyszały, że minotaur jest już blisko. Wybrał sobie idealną porę na atak. Wschód słońca. Wtedy córki nocy są najbardziej osłabione. Widać, że wysłał go ktoś dobrze zorientowany w tym temacie.

Antena

-A niech to! Wschód słońca. Jak my sobie poradzimy? - powiedziała Luna.
-Musimy - odpowiedziała Rashel i ruszyła do ataku.
Luna napięła łuk i wystrzeliwała kolejno strzałę po strzale.

Skaila

Minotaur nic nie robił sobie z deszczu strzał, które na niego padały. Ni było innego wyjścia Rashel musiała zaatakować swoim mieczem. Zadała kilkanaście ciosów lecz na darmo. Demon wytrącił jej broń z ręki. Była bezbronna. Potwór przewrócił ją i wylądowała na plecach. Próbowała doczołgać się do miecza lecz było za daleko. W oddali zobaczyła Lunę walczącą z kilkoma piekielnymi ogarami. Były w potrzasku. Nagle przypomniała sobie o sztylecie od ojca. Wyciągnęła go zza paska i wbiła ostateczny cios w gardło demona. Minotaur zawył z bólu i po chwili zmienił się z kupkę popiołu. Córka Hadesa podbiegła do Luny, która zabiła właśnie zgraję ogarów. Nie wiedziała dlaczego jej sztylet zabił potwora. Przecież spiżem nie da się od tak zabić minotaura.

Antena

-Jak ty to zrobiłaś? Skąd masz Sztylet? pewnie od Hadesa. Dziewczyno, jesteś moją bohaterką! - wykrzyknęła Luna na jednym oddechu.

Skaila

-Uspokój się! Tak to jest sztylet od mojego ojca. Nie jestem żadną bohaterką.-powiedziała spokojnie Rashel.
Wiedziała, że dokonała rzeczy dziwnej i niezrozumiałej. Zresztą kolejnej. To było zbyt trudne do zrozumienia jak na jej zmęczone ciało i umysł.

Antena

-Zabicie minotaura, to bohaterski wyczyn, nie uważasz? - spytała Luna
-Ta, zrób jeszcze ze mnie jakiegoś turbodymomana. - odpowiedziała ironicznie Rashel.

Skaila

Luna na te słowa prychnęła i odwróciła się od niej.
-Weź nie obrażaj się na mnie.-poprosiła Rashel.
W końcu to ich wspólna misja.

Antena

Musiały nauczyć się dogadywać.
-Nie jestem typem "panny obrażalskiej". Ty po prostu nie umiesz przyjąć tego, że to co zrobiłaś było na prawdę bohaterskie. Ja tylko strzelam z łuku, czasem trafię, czasem nie. Działam z ukrycia. A ty... Ty podchodzisz z bliska. W każdej chwili może ktoś coś ci zrobić. - przyznała Luna.

Skaila

-No ok. Mam pomysł. Ty nauczysz mnie strzelać z łuku,a jak walczyć na miecze, co ty na to?-wpadła na pomysł córka Pana Umarłych.
Myślała, że to przyda się im. Musiały dostosować się do warunków co czasami nie było łatwe.

Antena

Dobrze. Ja mam przy sobie tylko myśliwski nóż, ale łuk dla ciebie mam. - powiedziała Luna i się uśmiechnęła. - Lekcja pierwsza: strzelamy do pustej dziupli.
-Skąd wiesz, że nie ma tam wiewiórki?
-Powiedzmy, że mam takie przeczucie. odpowiedziała i podała Rashel łuk.

Skaila

-Jak rozwalę wiewiórkę to będzie twoja wina.-zażartowała Rashel.
-Jakoś sobie z tym poradzimy-odparła Luna.
Córka Hadesa chwyciła łuk i strzeliła...

Antena

Strzała poszybowała nieco nad dziuplę.
-Dobrze ci idzie! Tylko tak dalej. - zachęcała Luna. - To kwestia ćwiczeń. Spróbuj jeszcze raz.