Coś innego...
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Następny

Percy

To teraz pora na wytyczanie błędów ^^.

1. "Zabrać
- czapkę " - Sądzę , że jeśli tworzy się listę , posługuje się wtedy pewnym znakiem , mianowicie dwukropek po "zabrać " ^^.

2. " powiedziała i uruchomiłam samochód." - Teraz się odwdzięczę. ^^ Czy nie uważasz, że zmieniając formę z drugiej osoby na pierwszą , jest to nielogiczne ? :p

3. "łatwo wyczuwalnym szczęściem. " - szczęście da się wyczuć ? xD Pewny nie jestem . ^^

Ale badziew, nic tu dalej nie ma.

Troszkę krótkie, ale dobre.
Ludzie, to z Groverem to już przesada , ponadto jak wcześniej jeszcze pisze "Spakowałam plecak" , to przez chwilę sądziłem ,że chcesz tego Grovera upchać do plecaka. xD

shorty8

A zmieścił by się? xD To nie jest do spakowania tylko do zabrania. Jakbym napisała zabrać samochód, to też byś pomyślał, że spakuję go do plecaka? Po ,,zabrać'' nie musi być dwukropka, ale może być i wydaje mi się, że jednak wersja z dwukropkiem byłaby poprawniejsza ;p A nigdy nie miałeś tak, że wchodziłeś do jakiegoś pomieszczenia i po prostu wyczuwałeś, że tu ludzie sią szczęśliwi, że jest miła atmosfera itp. ? No bo widzis, jeśli wejdziesz do, no nie wiem, sali, w której kibice świętują zwycięstwo, to ropiera cię energia, a kiedy wejdziesz na przykład do obozu koncentracyjnego, to bez patrzenia na reakcje ludzi możesz stwierdzić, wyczuć smutek.

Percy

Rozumiem , rozumiem , to ostatnie nie było jako zwrócenie uwagi ,a żart. ^^

shorty8

A to:
Hahahahahahahahahahahahaha.... już, nadrobiłam zaległości xD

annabeth

shorty bardzo mi sie podoba a już zabrać :
- grovra Very Happy

genialne

shorty8

Dziękuję bardzo, uprzedzam: jedno zapytanie kiedy następny rozdział kompletnie mnie rozsierdzi (poszerzam słownictwo xD) więc uważajcie. Dzisiaj moze dodam xD

annabeth

spoko to mój drugi komentarz bo od dziś wprowadzamy tak zwany LIMIT KOMENTARZY Very Happy

jak sie troszke uspokoicie to go zniose Very Happy

Percy

Annabeth , limit komentarzy jest od chwili ?
Tak , wiem , że od niedawna , dlatego według MOICH praw przysługują mi jeszcze 2 komentarze ( 1 odliczyłem ,gdyż piszę ten post). ^^

Shorty, czekamy, czekamy. ^^

Maryszka

Świetne opowiadanie Smile

annabeth

percy drogi jekbys nie zauważył to narazie obowiązuja moje prawa Wink

haha nie no żart Very Happy

ale z tymi prawami nie żartuje i to wcale nie był twój 1 tylko 3 komentarz bo poprostu shorty tak niefortunnie wrzuciła opowiadanie jak to wprowadzałam ^^ to rzekł zastępca szeryfa ahhaha Wink

a teraz rzecze ja ^^ shorty juz sie nie moge doczekać następnego rozdziału ^^ haha właśnie z powodu uśmiercenia persia ja to opowiadanko poprostu kocham !! (nie żebym coś do persia miała ^^ ot tak poprostu Very Happy

)

shorty8

Rozdział 4

- Chodź tu piesku, no, masz piłeczkę - zachęcałam Cerbera do odejścia z miejsca służby. - Jak tylko przyjdzie, ruszaj do bramy.
Grover pokiwał głową założył plecak na dwa ramiona. Trójgłowy pies pomerdał ogonem i zaczął się zbliżać w naszym kierunku. Satyr pobiegł w stronę wejścia, przez które udało mu się przemknąć. Ja nadal stałam i wołałam Cerbera.
- Aport! - wykrzyknęłam rzucając piłeczkę najdalej jak tylko mogłam. Pies pobiegł za nią, uderzając wielkimi łapami o czarną posadzkę. Nie tracąc czasu rzuciłam się w stronę bramy, a przystanęłam dopiero, kiedy ucichło wycie psa. Rozejrzałam się dookoła. Za mną stał Grover, który sapiąc zagłuszał pewne odgłosy. Coś biegło za nami. Odwróciłam się. Zobaczyłam Hermesa przystającego przy nas z uśmiechem na twarzy.
- Zapomnieliście tego - powiedział podając nam trzy perły. TRZY. Posejdon naprawdę wierzy, że nam się uda.
- Eee... przepraszamy.
- Nie macie za co - mrugnął do mnie Hermes. - Jakbyście czegoś potrzebowali, to jestem na zawołanie. Macie chyba mój numer? Powodzenia.
Zniknął tak szybko, że nie zdążyłam mu powiedzieć, że nie mamy komórki. A o tęczę w Hadesie dosyć trudno.
- To co teraz robimy? - zapytał Grover otrzepując się z pyłu, który osiadł na nim nie wiadomo kiedy. Spojrzałam na mapę Apolla. Według niej,
Mojry powinny znajdować się tuż pod nami. Tylko jak się tam dostać? Grover patrzał na skrawek papieru z nieodgadnionym wyrazem twarzy.
- Wiem - powiedział po chwili. - Tam są schody w dół, na pewno jest ich jeszcze więcej. Po prostu znajdźmy właściwe.
Rozszerzyłam oczy ze zdziwienia. Po raz pierwszy od dawna Grover sam wymyślił coś sensownego. Zaczęłam schodzić po krętych schodkach, dziękując bogom, że udało mi się zaciągnąć kozłonoga aż tutaj. Na samym dole znajdowała sie Czarna Sala. A przynajmniej to udało mi się rozszyfrować z tabliczki powieszonej w najciemniejszym rogu pomieszczenia. Po środku komnaty stał wielki stół, a na nim leżało mnóstwo szklanych kulek. Każda miała inną wielkość, kolor, fakturę i przejrzystość. Podeszłam bliżej i po chwili zastanowienia ustaliłam, że nie tędy droga. Z powrotem wspięliśmy się na górę i podążyliśmy następnymi schodami. Te zaś, były masywne i strome, a schodzenie po nich wydawało się wiecznością. Na samym dole znaleźliśmy jasno oświetlone pomieszczenie. Biała Sala. Znowu tabliczka, znowu kulki, tym razem leżące na podłodze i pobite. Zdziwiło mnie to, że nie były popękane, rozkruszone, czy podzielone na maleńkie fragmenciki, tylko rozpołowione, jakby ktoś przecinał je przy pomocy linijki. Grover natomiast nie wykazał najmniejszego zainteresowania rozbitymi kulkami. Kiedy zobaczył, ze w okolicy nie ma Mojr zaczął na nowo wspinać się na górę. Podążając za nim miałam wiele czasu na myślenie. Skoro Mojry nie przecięły nici, a Percy mimo wszystko umarł to co się stało z jego duszą? To pytanie nurtowało mnie od dłuższego czasu. Może tuła się gdzieś po świecie? Albo jest tuż za mną? Obróciłam się, czując na sobie czyjś wzrok. I znowu ta wyobraźnia. Często kiedy o nim myślałam miałam wrażenie, że stoi gdzieś obok mnie. To samo działo się w ważnych momentach mojego życia. Kiedy miałam siedemnaście lat i zdałam prawo jazdy poczułam czyjąś rękę na ramieniu. Kiedy wracałam do domu pewnego wieczoru ktoś szepnął mi do ucha: ,,stój!'', bardzo cicho, ale tak przenikliwie, ze z przerażeniem zatrzymałam się. Chwilę później tuż koło mnie przejechał samochód, prowadzony przez pianego kierowcę. Uderzył w przystanek, na którym miałam czekać na autobus. Kiedy Sally urodziła Marka, a Paul był tak szczęśliwy, że pomylił go z dziewczynką leżącą w łóżeczku obok, usłyszałam echo śmiechu. Zdarzyło się jeszcze więcej innych rzeczy, dzięki którym nie uwierzyłam w śmierć Percy' ego. Na ziemię (czy może raczej pod ziemię) sprowadził mnie krzyk Grovera.

shorty8

No, udało mi się wstawić to dzisiaj =)

Percy

"Grover pokiwał głową założył plecak na dwa ramiona " - przecinek zjadłaś.. ^^
"Grover patrzał na" - co to "patrzał" ? Surprised

"na podłodze i pobite. " - kulki pobite/!?!?
"pianego kierowcę." - pianego ? ;o

Opowiadanko jak zwykle fajne. xd

shorty8

Pijanego xD Pomyliło mi się, ale mi tego nie podkreśliłoxD

annabeth

haha bardzoooo fajne i very mi sie podoba ^^

shorty8

Dziękuję, może pojutrze uda mi się dodać następne. Albo wcześniej...