shorty
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 11, 12, 13 ... 41, 42, 43 Następny

shorty8

Dzięki. Może dzisiaj wstawię, bo ostatnio mój komputer stwierdził, że za długo działał i zrobił sobie urlop.

Binka

No to wstaw plis !!

annabeth

fajnie że wróciłas i fajnie że znów piszesz... no gadatliwa nie będe ale więcej do powiedzenia nie mamxD

shorty8

Obudziłem się, ale nie chciałem otworzyć oczu. Porażająca jasność paliła mnie nawet przez powieki, nie pozwalając mi się skoncentrować. Wokół mnie rozbrzmiewała YMCA grana na piszczałkach, a w oddali słychać było odgłosy kłótni. Nagle melodia ucichła, a coś zatrzeszczało tuż obok mnie.
- O, obudziłeś się - westchnął z ulgą Grover.
- Jak ty... skąd? - wychrypiałem. Nie miałem nawet siły usiąść, ale zmusiłem moje powieki do podniesienia się. Satyr nie zmienił się za bardzo od czasu, kiedy go ostatnio widziałem. Jedyni rogi miał odrobinę dłuższe, a oczy lśniły mi dziwnym blaskiem.
- Odnalazłem dziesięć prawdopodobnych kryjówek Pana. W zamian za to, dostałem dwa lata wolnego*.
- Dobrze cię znowu widzieć Kozłonogu - uśmiechnąłem się. - Mam nadzieję, że jeszcze pamiętasz co nieco o Obozie, Annabeth i o mnie?
- Wiesz, tyle czasu was nie widziałem, że coś mi się tam poprzestawiało...
- A co konkretnie? - zapytałem rozbawiony.
- Wiesz, ty i Annabeth tak bardzo się kochacie, trzymacie sztamę z Clarisse i nagle pokochałeś tak bardzo swojego Ojca, że przenosisz się na Olimp. Mam rację, czy się mylę, bo jeśli...
- I odczep się ode mnie, dobrze?! - gdzieś niedaleko usłyszałem głos Annabeth.
- Nie wiedziałem, że się doczepiłem! - odkrzyknął jej zirytowany chłopak.
Córka Ateny jednak nic nie powiedziała. Zamiast tego wparowała jak szalona do szpitala i przysiadła się do Grovera.
- O, obudziłeś się - powiedziała bez zbytniego entuzjazmu.
- A to źle? - zapytałem z przekorą. Wtedy spojrzała na mnie nieobecnym wzrokiem i powoli zaczął do niej docierać sens jej własnych słów.
- Obudziłeś się! - wykrzyknęła radośnie i rzuciła mi się na szyję. Poczułem ostry ból w klatce piersiowej i syknąłem. Annabeth zerwała się jak oparzona, usiadła i chwyciła mnie za rękę.
- Bardzo boli? - zapytała. Grover natomiast wydawał się tą sytuacją niezwykle rozbawiony, a ja miałem ochotę trzasnąć go w ten rogaty łeb.
- Jestem jasnowidzem - zaśmiał się. - Mnie tu nie ma, a tu takie zmiany...
- Witajcie - powiedział Chejron, który znikąd zjawił się przy moim łóżku. - Jak tam, Percy, już lepiej?
- Tak - mruknąłem w odpowiedzi. Wtedy mnie oświeciło, że mnie zaciemniło. - Ale co się właściwie stało?
- Ty nam powiedz - zdenerwowała się Annabeth. - Znaleźliśmy się na plaży przy obozie, byłeś ledwo żywy.
- Co mam ci powiedzieć, skoro nic nie pamiętam?
Uspokoiła się trochę.
- To nic, to nic - westchnął centaur. - Mam dla was parę wiadomości. Przeniesiono was z izolatki, do waszych domków.
- To super - ucieszyłem się. - Co dalej?
- Ktoś zaczarował runo - powiedział Chejron równie spokojnie, jakby oznajmiał nam, że dzisiaj na kolację podadzą budyń.
- Że co?! - zdziwiła się Annabeth. - Przecież nie da się zniweczyć mocy runa...
- I właśnie tą lukę wykorzystał nasz wróg - zaczął tłumaczyć koordynator. - Nie można zmniejszyć mocy runa, za to można ją zwiększyć. Runo raz blokuje wasze moce, a raz uwydatnia je tak, że nie możecie nad nimi zapanować.
- To dla tego te truskawki co chwila tak wariują - zgadła Ann. - To przez synów Dionizosa.
- A jesteście pewni, ze to nie Grover eksperymentował z piszczałkami? - zapytałem.
- Jesteśmy - odezwał się Chejron. - Jedno jet pewne: trzeba temu zaradzić. Wyrocznia znowu wtrąciła swoje trzy grosze opuszczając strych i głosząc przepowiednię. Wybrała trzy osoby, a...
- Pan D. wybrał nas - dokończyła Annabeth z przekąsem.
- W rzeczy samej - przytaknął centaur. - Już wiele razy udowodniliście, że można na was polegać. Na szczęście - dodał po chwili namysłu - Wyrocznia uznała za stosowne trochę was wspomóc... ale o tym poźniej.
- Chejronie - zapytał Grover - co dokładnie powiedziała Wyrocznia?
Rozbawienie znikło z jego twarzy, a ja poczułem z tego powodu nikłą satysfakcję.
- Otóż:

Przez piaski czasu
i góry słone,
przez wyrwę w ziemi
i wzgórza strome
przyjdzie wam się przebić.
Z pomocą nieżywych
musicie dotrzeć
aż do luster krzywych.
Tam odnajdziecie
to, czego szukacie;
zło i dobro, ogień i deszcz;
świat, ktorego nie znacie.

shorty&SkAiLaxD

W końcu udało nam się wstawić rozdział. Pozdrowienia z Austrii ślą

shorty&SkAiLaxD

* To tak, żeby uzupełnić niedobór Grovera xD

shorty&SkAiLaxD

annabeth

super xD

chyba musze nadrobić kilka rozdziałów bo jestem nawet bardziej zdezorientowana niż percy lub grover xD Very Happy

annabeth

uuf STRASZNIE pogmatwane ale jakoś sie odnalazłam ogólnie fajne Very Happy

Binka

Boskie nareszcie wstawiliście !! <skaczezradościipiszczy>

annabeth

a jką fajną przepowiednie udalo sie naszej shorty ułożyć brawo dla niej !!

Binka

Oklaski i owację na stojąco !! Very Happy

Binka

A kiedy będzie następna część ? Przysłali ci już ten zeszyt ?

Percy

Odpowiednia długość, wszystko co powinno być się znalazło, ortografia/interpunkcja jest, poza tym ciekawe . ^^

annabeth

wd mnie najważniejsze jest że jest ciekawe nie długość ortografia itd... no cóż książki nie wydaje na ocene też tego nie pisze tylko raczej dla przyjemności więc ... o i kiedy następna część dołączam sie do pytania binki Very Happy

Binka

Ortografia według mnie nie jest najważniejsza tylko ciekawość a to jest po prostu herosowe . Czekam na kolejną część !!

annabeth

uważam jak wyżej Wink

Percy

A według mnie Ortografia jest najważniejsza ,jeśli czytam tekst z bykami na byku odechciewa mi się czytać ,gdyż ze względu na takowe byki zdania mogą być dwuznaczne ,a takich nie lubię.