shorty
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 21, 22, 23 ... 41, 42, 43 Następny

shorty8

A ja z widłami wyskoczę xD

Binka

No to jesteśmy uzbrojone Wink

Kiedy opowiadanko ?

shorty8

A kiedy twoje?

Binka

Nie wiem jeszcze może jutro zależy czy mi się będzie chciało Wink

shorty8

- Przejście to rodzaj energii którą wytwarza Wyrocznia - wyjaśniła nam Atena. - Dzięki niemu herosi, których dotyczy przepowiednia, mogą przemieszczać się w przestrzeni. Wasze zadanie polega na zdobyciu czterech kluczy. Potem musicie stawić się gdzieś, gdzie są krzywe lustra i stawić czoła nieznanemu.
- Ale po co nam te klucze? - zapytała Annabeth.
- Tego nikt nie wie - powiedziała bogini mądrości. - Prawdopodobnie będziecie musieli się domyślić.
Znowu zamilknęliśmy. Cisze przerwał dźwięk syren.
- Czas iść - zatarł ręce Posejdon. - Na zbiórce wszystko zostanie wyjaśnione.
Ojciec wyszedł z domku na równi z Ateną, a ja i Annabeth ruszyliśmy tuż za nimi. Kiedy przechodziliśmy obok domku Hefajstosa, dziewczyna zwolniła i pociągnęła mnie za rękaw.
- Ostrożnie Glonomóżdżku - wyszeptała. - Pamiętasz co ci mówiłam?
Skinąłem głową i dogoniłem naszych rodziców. Po chwili stanęliśmy w tłumie skupionym wokół dziewiątki bogów. Posejdon i Atena dołączyli do nich nie zwracając już na nas uwagi.
- Hmhm - zaczął Dionizos. - Z powodu obecnej sytuacji obozu program integracyjny został przesunięty, znaczy się, przyspieszony. Bogowie zgodzili się uczyć trzech przygłupów którzy idą na misję. To tyle. Ach, zróbcie miejsce w domkach, bogowie śpią z wami. Proszę to mnie trójkę wspaniałych.
Nie wiedziałem, że chodzi o mnie, do póki tłum nie popchnął mnie do przodu. Znowu stałem przed całym trybunałem bogów. Apollo mrugnął do mnie, Hermes mi pomachał, Ares pogroził mi pięścią, a Atena spiorunowała wzrokiem. Nic się nie zmieniło.
- Będziecie szkoleni przez bogów - powiedział Pan D. - Każdy z nich przekaże wam wiedzę która przyda wam się na tej zakichanej misji. To tyle, ruszcie tyłki na zajęcia.
Kiedy tłum zaczął się rozchodzić Grover pociągnął mnie i Annabet do tyłu.
- Zeus wzywa was przed Wielki Dom.
Z sercem w gardle spojrzałem na Ann, ktora wzruszyła ramionami i poszła w stronę budynku. Szedłem za nią z przeświadczeniem, że nic dobrego mnie nie spotka. Pan niebios czekał na nas z założonymi rękami. Kiedy stanęliśmy obok niego uśmiechnął się pod nosem.
- Witajcie - powiedział. - Każdy z nas ma wam do przekazania wiadomości lub umiejętności, które mogą wam się przydać. Ja dam wam obietnicę. Nie zaskoczy was żadna burza, huragan ani sztorm. A teraz wymyśliłem sobie, ze zbudujemy tor przeszkód. Pomyślałem sobie takze, że wszystkiemu przyglądać się będą wasi rodzice. Tak, żeby was zmotywować.
Spojrzałem w stronę wspomnianego toru. Wyglądał jak najnormalniejszy w świecie tor przeszkód. Opony, ścianka wspinaczkowa, ścieżka do czołgania. Pestka. Zeus podprowadził mnie i Annabeth do początku trasy i klepnął nas po plecach.
- Pamiętajcie o współpracy - rzekł wyciągając z kieszenie złoty gwizdek. - Na metę musicie dotrzeć jak najszybciej, ale równocześnie. Start!
Ruszyliśmy nie zastanawiając się ani chwili. Przebiegliśmy przez opony, przeczołgaliśmy się przez jakąs rurę i przeszliśmy przez ściankę wspinaczkową. Byłem niemal pewny, ze po drugiej stronie znajduje się meta. Niestety. Stały tam łowczynie, na oko pięć nieśmiertelnych dziewczyn, ku mojemu zdziwieniu z mieczami w rękach. Wśród nich nie zobaczyłem Thalii.
- Musicie je pokonać i dobiec do mety - usłyszałem krzyk Posejdona.
Pięknie. Pierwsza Łowczyni cięła mieczem zanim zdążyłem wyciągnąć Orkana. Płazem miecza przejechała po moim ramieniu, a ja poczułem piekący ból. Zobaczyłem jak Ann chwyta za swój sztylet i odpiera atak ciemnowłosej dziewczyny. Łowczynie nie posługiwały się za dobrze mieczami. Ich specjalnością były łuki, a jednak i tak sporo czasu zajęło nam pokonanie ich. Odebrałem miecz wyjątkowo młodej dziewczynce i podbiegłem do Annabeth, którą ostatnia Łowczyni właśnie zraniła w brzuch. Córka Ateny upadła na piach, a ja podbiegłem i przyłożyłem ostrze miecza do szyi jej przeciwniczki.
- Wygraliście - powiedziała. Uklęknąłem przy Ann i rozdarłem jej bluzkę. Nie wyglądała za dobrze. Była blada jak ściana, a cały bok miała rozorany. Krew na tle jej białej skóry była niemal czarna. Próbowałem dostać się do wody, ale oddzielała mnie od niej jakaś niewidzialna bariera. Spojrzałem przed siebie. Od mety dzieliło nas jakieś sześćdziesiąt metrów, więc wziąłem Annabeth na ręce i zacząłem biec. Nie było łatwo biec z nią przez plażę. Piasek usuwał mi się z pod nóg i parę razy omal się nie przewróciłem. Pierwsze co zrobiłem kiedy dobiegłem do mety, to położyłem Annabeth w płytkiej wodzie. Nie wyobrażacie sobie jaką ulgę poczułem, kiedy zobaczyłem jak jej twarz nabiera rumieńców, oczy się otwierają, a ona posyła mi słaby uśmiech. Pomogłem jej wstać i niewiele myśląc przytuliłem ją do siebie, a Ann zarzuciła mi ręce na szyję. Staliśmy tak, dopóki nie dogonili nas Posejdon i Atena. Z przerażeniem obserwowaliśmy ich miny, jednak ich twarze były niewzruszone.
- Dobra robota - powiedział tata. - Teraz czas na lekcję Aresa.

shorty&SkAiLaxD

Pozdrowienia z Ameryki

shorty&SkAiLaxD

Binka

Super to jest ^^
Proszę o następne !!!

shorty8

To mi akurat nie wyszło. Proś dalej xD

Binka

Wyszło boskiee !!
Proszę , proszę , proszę ja chcę następne !!

Percy

"Proszę to mnie trójkę wspaniałych. " - Do mnie .. ^^
"Uklęknąłem przy Ann i rozdarłem jej bluzkę." - Hmm... ?

Nie licząc tego ,wszystko dobrze.

Binka

Mi się to z rozdartą bluzką właśnie podoba ;p

shorty8

No chyba raczej jakoś musiał jej opatrzyć ranę, nie? Chociaż z drugiej strony, to mógł jej podwinąć tą bluzkę... tak jest ciekawiej xD

Binka

I lepiej to brzmi Wink

Percy

Podwinąć jej bluzkę...to byłoby lepsze, ale do tego co masz w opisie też nic nie mam , po prostu dziwnie by to wyglądało z jej oczu.

Binka

Ona była nieprzytomna !!!

shorty8

No, a jaki szok, budzisz się z podartą bluzką xD Pod Tesco xD