shorty
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 37, 38, 39 ... 41, 42, 43 Następny

shorty8

Obudziłem się. W szpitalu. Nie mogę pojąć, co mnie tak do niego ciągnie. Obok mnie stał jakiś chłopak, który rozmawiał z Chejronem. Miał tlenione włosy i niebieskie oczy, a jego twarz wydawała się mi dziwnie znajoma. Chejron wydawał się zatroskany. Chwilę później do mojego łóżka podszedł Posejdon, a tuż za nim Atena, Apollo i Hermes. Przyglądali mi się z poważnymi, smutnymi minami. Posejdon dotknął mojej ręki. Z przerażeniem zauważyłem, że nic nie poczułem. Kompletnie. Zdziwiłem się, ze nic mnie nie bolało, przecież nogi miałem całe w bandażach. Prawdopodobnie białym płótnem spowita była też reszta mojego ciała, ale tego nie mogłem stwierdzić bez unoszenia koca.
- Ile mu zostało? - usłyszałem pytanie ojca.
- Tego nie wiem - wychrypiał Chejron. - To dziwne. Jeśli teraz umrze, przepowiednia nie zostanie wypełniona. Jest tam wyraźnie napisane o czternastoletnim synu Posejdona, jego przyjaciółce, córce Ateny, satyrze i ich rodzicach.
Ile mi zostało? Kiedy dotarł do mnie sens tych słów usiadłem gwałtownie na łóżku. I nic. Nikt się nie poruszył, nikt nie zwrócił na mnie najmniejszej uwagi. Z przerażeniem obejrzałem się za siebie. Moje CIAŁO nadal leżało na łóżku. Wstałem i przyjżałem się sobie dokładnie. Całą twarz pokrytą miałem zaschniętą krwią, a ciało obandażowane. Nie mogłem uwierzyć w to, co się działo, ale nadal przysłuchiwałem się pilnie rozmowie.
- Nie mam drugiego syna - mruknął Posejdon. - Niech on już nawet nie idzie na tą misję. Byleby żył. Apollo, masz coś do powiedzenia?
- Nic poza tym, ze go lubiłem - powiedział. - Lubię i będę lubić, znaczy się. Jeśli chcemy, by runo działało poprawnie i byśmy znowu poprawnie używali swoich mocy, to trzeba kogoś wysłać na misję. Moja wyrocznia ma dostateczną siłę, by spełnić swe przepowiednie. Przykro mi, Posejdonie, Ateno. Bycie śmiertelnikiem nie jest takie złe.
Śmiertelnikiem?! O co w tym wszystkim chodzi?
- Chyba za bardzo to wyolbrzymiasz - powiedziała Atena. - Wyrocznia nie ma aż takiej mocy...
- Ależ ma - przerwał jej Hermes podnosząc głos. - Pięć lat temu wyłysiałem, bo ona tak przepowiedziała. Ale zostawmy ten temat. Jesteście bezduszni. Ten chłopak umiera, a wy mówicie, jak bardzo pokrzyżuje wam tym wasze plany.
Gdybym mógł, to przestałbym oddychać. Ale nie mogłem, bo zrozumiałem, ze już nie oddychałem. Krzyknąłem ze strachem, kiedy ktoś położył mi rękę na ramieniu. Obejrzałem się za siebie. Stała tam kobieta, dosyć niska. Bardzo przypominała mi Demeter. Miała ciemne, blond włosy i niemal czarne, brązowe oczy.
- Witaj, nazywam się Kora, zwana mylnie Persefoną, zostałam ściągnięta z czasu poświęconego mi na pobyt z matką, ponieważ Hades został poinformowany, ze jakiś heros zawiesił się między życiem a śmiercią. W czym mogę służyć? - powiedziała głosem informatora pracującego w OBI, w dziale Dom i Ogród. To dosyć nudna praca.
- Chciałbym... chciałbym wiedzieć, co się ze mną stało.
- Zawiesiłeś się między życiem a śmiercią.
- A co mam zrobić, żeby wrócić do ciała?
- Musisz tego chcieć.
- Przecież chcę!
- Przecież chcę! Przecież wiem! Nie jestem głucha, przed chwilą sam mi to powiedziałeś.
I znikła.
- Dzięki za pomoc - wymruczałem. Wtedy dotarło do mnie, ze nie za bardzo chciałem wrócić do ciała i po raz kolejny stać się ofiarą przepowiedni. Postanowiłem tego nie roztrząsać.
- Gdyby się obudził... dało by się coś zrobić? - ojciec wyglądał na naprawdę zmartwionego.
- Tak... woda uleczyłaby go trochę, resztą zająłbym się ja. Tylko, ze on nie reaguje na żadne lekarstwa, wodę, ambrozję, czy cokolwiek innego.
- Chodźmy - powiedziała Atena. - Zostawmy go w spokoju. Po prost musi dojść do siebie.
I wyszli. Zostawili mnie samego. Zastanawiając się nad sposobem powrotu do własnego ciała wpadałem na łóżko.
- Ała! - wrzasnąłem, ale nie poczułem bólu. Znajdowałem się po środku łóżka. Nogi od kolan w dół wyglądały jak wbite w pościel. Z przerażeniem wycofałem się i przeszedłem przez szafkę nocną. Klnąc pod nosem zastanawiałem się, dlaczego jeszcze nie wpadłem do podziemi. Po około piętnastu minutach doszedłem do wniosku, że unoszę się nad ziemią.
- Latasz ponieważ nie masz ciała. Unosisz się w pustce, próżni, która zapoczątkowała Chaos - szepnął głos Kory gdzieś z daleka. - Jesteś trupem.
- No fakt - powiedziałem. Nie zrobiło to na mnie większego wrażenia. Zdążyłem pogodzić się ze śmiercią przez ten krótki czas. Zastanawiałem się, co będę robić, jeśli zostanie tak już na zawsze. Może zamieszkam w jakimś starym domu i będę straszył dzieciaki? Albo wprowadzę się do domku Aresa i dodam tam trochę zamieszania. Moje rozmyślania przerwała Annabeth, która wpadła do szpitala. Zatrzymała się w połowie drogi, patrząc się na moje łóżko. Miała zaczerwienione oczy, potargane włosy i ubrana była w pidżamę składającą się z długich legginsów i mojego podkoszulka. Poprzez natłok myśli dotarło do mnie, ze ostatnio szukałem tej bluzki. Trudno, niech ją sobie zatrzyma. Pewnie nie spierze się z niej zapach damskich perfum. Annabeth ruszyła się z miejsca, przyklęknęła przy moim łóżku i rozpłakała się. Chciałem ją pocieszyć, przytulić, powiedzieć, ze wszystko będzie dobrze, ale dobrze wiedziałem, ze nawet by tego nie zauważyła.
- Kocham cię - wyszlochała. - Nie zostawiaj mnie. Nie teraz.
Wtedy pomyślałem, że muszę wrócić. Że nie mogę jej tak zostawić.
- Bardzo dobrze, herosku - zaśmiała się Persefona. Nastała ciemność.

sorty&SkAiLaxD

No! Powiemy tyle: Lubicie tasiemce? To macie!

Percy

Nie no , rozumiem już tą miłość , przytulanie , buzi buzi i co wy tam jeszcze lubicie, ale ta końcówka już mnie dobiła , straciłem humor.
Troszkę błędów jest , ale nie chce mi się tego wymieniać , opowiadanko "Przeciętne".

shorty8

Wiesz... ja też nie lubię takich bezpośrednich wyznań, ale co nas nie zabije to nas wzmocni xD

Percy

Ale ja przez to opowiadanko straciłem skórę ,i wyglądam jak trup. (OMG).

shorty8

Prześlij mi zdjęcie xD

Percy

[link widoczny dla zalogowanych] - proszę bardzo.

Skaila

Ha ha ha

shorty8

Niemożliwe, to nie po naszym opowiadaniu. Po nim byś gorzej wyglądał xD

Skaila

Nie śliń się tak ;p

annabeth

bardzo fajne Very Happy

Maryszka

Zakochałam się w tym opowiadaniu Smile

Naprawdę xd

Andromeda

Ja też

Andromeda

Oh... Tyle czasu już minęło i nic. A ja nadal czekam :/

Skaila

Shorty mówiłam ci że nie mam czasu!

shorty8

Ja też co mówiłam, że napiszę, to napiszę, Skaila, nie wierzysz we mnie? xD