Sielanka
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 ... 10, 11, 12 Następny

Maryszka

Rozdział 2.

Obudzilam się rano z wielkim uśmiechem na twarzy. Ubrałam się i zeszlam na sniadanie. Gdy zjadłam, postanowilam wybrac się 4 przystanki dalej.
Po 20 minutach zadzwoniłam do drzwi domu nr 16. otworzyła mi jego mama.
- och, witaj Annabeth! Może Ty coś zdziałasz… próbuję go budzić od godziny ! – narzekała.
- niech pani się nie martwi, zaraz będzie po sprawie! Pobieglam na gore w strone pokoju Percy’ego. Żeby go przestraszyc, chciałam zrobic to jak najciszej. Weszlam do pokoju, a ten spal rozwalony na lozku i cos mamrotal przez sen. Signelam po szklanke wody stojącą na szafce i oblalam go. Niestety nie zadzialalo. Spróbowałam wiec zwyczajnie:
- Percy, wstawaj! – powiedziałam donośnym glosem.
- Mmm… jeszcze 5 minut mamo… - odezwal się sennie.
- Doprawdy, Glonomóżdżku? – zapytalam z przekąsem. Chyba się zorientował, co jest grane, bo nagle uchylił jedna powieke. Gdy zobaczyl ze to ja, wstal i zaczal mnie łaskotać. Zaczęliśmy się ganiac po calym domu. Nawet mama Percy’ego zaczela się smiac. Niestety udalo mu się mnie dogonic. Zlapal mnie w pasie i łaskotał.
- no już, Percy! – powiedziałam w przerwie od smiechu i wyrywania się. – przestan blagam!
- przestane dopiero, kiedy przeprosisz za Glonomóżdżka! – odpowiedział stanowczo.
- a… jeżeli Cię przekupię? – zapytałam specjalnie uwodzicielskim głosem. Wiedziałam, że wtedy przestanie, oraz że będę mogła coś zdziałać…
- a na przykład czym? – zapytał zaciekawiony, spowalniając ruchy. W koncu zatrzymal swoje ręce na mojej talii. To był właściwy moment. Odepchnęłam jego rece do tylu i cmoknęłam w policzek. Ucieklam mu, a on stal zdumiony. W tym czasie dosiadlam się do jego mamy przy stole, która z rozbawieniem oglądała to cale przedstawienie.
- Percy siadaj. Masz zrobione sniadanie. – powiedziała jego mama. Ten poslusznie usiadl i zabral się za zimna już jajecznice.
W pewnym momencie, z ciszy wyrwal nas dzwonek do drzwi. Nawet nie czekajac na otworzenie, do kuchni wparował Grover.
- sluchajcie.. – urwal, gdy spojrzał na Percy’ego. – DOPIERO SNIADANIE JESZ?! – spytal zdumiony. – no nic, nie o to teraz chodzi. Wracacie do obozu. – pwiedział lekko poddenerwowany. Byłam bardzo zadziwiona. Do obozu? W trakcie roku szkolnego?!
- ale spokojnie Grover, wytłumacz po co. – starala się go uspokoic mama.
- powiem tak: nie jestes już bezpieczny, Percy. Uwierz. Nawet Bogowie teraz tylko o tobie gadają. – odparł powaznie.
- ale czemu? O co chodzi? Co ty w ogole wygadujesz?! – pytal zdezorientowany Percy.
- nie wiem czy powinienem…
- MOW!!! – krzyknęliśmy wszyscy troje do pol kozla.
- brama do Hadesu zostala otwarta. Luke szykuje armie. Lada chwila, rozpeta się wojna.- odrzekl smutno. – wiecej powie Ci Chejron. Zalezy mu, żebyście dotarli do obozu jak najszybciej.

PERCY

Nie moglem w sobie pozbierac mysli. Luke… Hades… Bogowie…
- kiedy ruszamy? – spytałem bez zastanowienia.
- najlepiej jak tylko się spakujecie. – odparl satyr.
- to już, migiem lećcie się spakowac. – podniesionym glosem pognala mama mnie i Annabeth, która od razu pobiegla do drzwi i w strone metra, po drodze szarpiac mnie za wlosy tak, jakby mialo to być jakies pocieszenie. Pobiegłem po schodach, po drodze słysząc jak idzie za mna Grover. Wpadłem do pokoju, założyłem spodnie i jakas lepsza koszulke i zacząłem wsadzac do plecaka wszystko, co wydalo mi się potrzebne. Zszedłem na dol. Gdy mama mnie zobaczyla, od razu zapytala:
- Orkan jest?
Przez chwile się zastanawiałem i nagle poczułem, ze w mojej kieszeni nagle cos się poruszylo. Włożyłem reke i …:
- jest na miejscu. – odparłem.
- dobrze. Jeszcze tylko poczekamy na Annabeth…
- która wlasnie przyszla i jest gotowa do drogi. – wciela się wchodząc do domu.
- dobra. Chodzcie. Im prędzej będziemy tym Chejron będzie spokojniejszy. – powiedział Grover.
- uwazajcie na siebie – powiedziala mama, kiedy mnie przytulala na pozegnanie. – i Percy, nie zmaluj czegos znowu. – dodala.
- niech pani się nie martwi, dopilnujemy Percy’ego. – pol zartem powiedziala Annabeth, po czym uśmiechnęła się do mnie.
- no, idzcie już. Tylko Percy, odezwij się co jakis czas, dobrze?
- nie ma sprawy, na razie! – odkrzyknąłem mamie, kiedy już przekraczałem prog drzwi.

Wiele rzeczy może się nie zgadzać z książką w moich opowiadaniach, więc przepraszam, ale po prostu tak mi pasowało.
Nie chciało mi się poprawiać wszystkiego na polskie znaki, więc jest jak jest.

Binka

Czyli jest fajnie !!
Bardzo mi się podoba !!
Ja nie lubię wstawiać przecinków bo nie wiem zresztą gdzie !!

annabeth

super naprawde świetne co do tego to nie mam zastrzeżeń Very Happy

Binka

To dobrze !
Czekam na kolejne !!

Percy

Fajne ,aczkolwiek dużo błędów. ^^
Poprawiaj to . xD

Maryszka

Postaram się Smile

Percy

Od następnego rozdziału.

Binka

Nie narzekaj !!
A może ty coś napiszesz Percy ?

Percy

Nie napiszę, nie mam na to pomysłu.

Skaila

Nie no.
Ja bym napisała tylko mam dysleksję.Dlatego piszę z shoty. Ja podaje pomysły, a ona mistrzowsko to składa w jedną całość.

Percy

A i tak ostatnio znalazłem w jej opowiadanku tooony błędów. ^^
Zastanowię się ,w sprawie tej propozycji , bo mam rozumieć , Binka, że to była zachęta, bym coś napisał , tak ?

Binka

No można tak powiedzieć ?

shorty8

To ja cię bardzo zachęcam xD Maryszka, super opowiadanie, jeszcze lepsze od pierwszego rozdziału, tak trzymaj!

Binka

No i proszę następny rozdział !!
Percy napisz coś proszę !

Percy

Nie wiem... ^^