Sielanka
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 6, 7, 8 ... 10, 11, 12 Następny

Binka

Ty shorty pisz !!
A ja już skończyłam opowiadanie !

Kasprian

to wstawiaj

Percy

No właśnie.

Skaila

Wstawiaj!!! Very Happy

Maryszka

Właśnie, wstaw!

Binka

Najpierw ty !!

Maryszka

Wiem, że to głupio wygląda, ale znowu nie chciało mi się pisać polskich znaków.

Rozdział 3

Pozostawalo mi jeszcze jedno pytanie:
- no dobra, to jak dotrzemy tam tak szybko, jak chce Chejron? – zapytałem z zastanowieniem, jednoczesnie patrzac, co takiego wpakowałem do plecaka.
- a wiec, pomoze nam jeden z Bogow. – odpowiedzial niepewnie opiekun.
- kto? – zapytaliśmy chorem.
- zdaje mi się, ze Apollo. – powiedział Grover jeszcze bardziej niepewnie wiedzac, ze niezbyt go polubilem. Zwłaszcza, kiedy zachowywal się jak wszystko mogący nastolatek latajacy po imprezach plazowych i podrywajacy dziewczyny. Annabeth chyba zauważyła, ze cos ze mna jest nie tak, gdy zmieniłem wyraz twarzy.
- ej, co jest? Ja się ciesze, ze przynajmniej poznam go. A Wy nie? – zapytala (raczej) zadowolona Annabeth.
- Już go niestety poznaliśmy. – odparłem chlodno. – ocho, leci ’’Pan Piękny’’, w swoim kabriolecie. – powiedziałem z ironia. Gdy tylko slonce wyszlo zza chmur, pojawil się czerwony kabriolet lecacy w nasza strone. Po chwili, wyladowal tuz obok nas. Wysiadl ze skorzanego fotela ubrany w surferskie spodenki, japonki i bialy podkoszulek, a na nosie miał drogie okulary przeciwsłoneczne, które po chwili zdjął, żeby lepiej nam się przyjrzeć.
- Siemacie! To was mam zabrac do obozu? – zapytal luzackim tonem, który (nie ukrywam) troche mnie irytowal.
- tak, proszę pana – odezwal się Grover nieco skrepowany tym, że do 17-sto latka (przynajmniej tak wyglądał) musi mowic per Panie. – zapewne pamieta nas pan, jak lecieliśmy razem z Łowczyniami do obozu.
- ach tak… teraz sobie przypominam. Satyr Grover, Percy Jackson, syn Posejdona, jak mniemam, mam racje?
- tak – odparłem krotko podirytowany cala ta sytuacja.
- a Ty… - wskazal na Annabbeth. – ciebie nie pamiętam. Poznalismy się?
- ee… nie. Jestem Annabeth, córka Ateny. – odpowiedziala dosyc dziwnie skrepowana.
- no to co, ruszamy w droge? – zapytal Grover tak jakby chciał zamaskowac niezreczna cisze. W sumie, nie powiem żeby podobal mi się sposób, w jaki patrzyl na moja dziewczyne.
- dobra. No to w droge! Wsiadajcie. – zachęcił nas Apollo. Grover zafascynowany technologią w samochodzie, od razu zajal miejsce obok kierowcy, a ja i Annabeth miejsca z tylu. – podroz powinna nam zajac nie wiecej, niż dziesięć minut. Trzymajcie się.
Ruszyliśmy. Nie słyszałem, o czym rozmawiali ci z przodu, bo oddzielala nas szyba.
- Percy, co Cię ugryzło? – zapytala zaciekawiona Annabeth. Odkad dowiedziałeś się, ze to on nas zawiezie to… ejże…
- co?
- czyżbyś był zazdrosny?- zapytala z nutka intrygi w glosie.
- Co? Skąd ci to przyszlo do glowy?
- Zazdrosny!
- wcale, ze nie!
- nie kloc się ze mna!
- to przestan tak mowic!
- zazdrosny jestes i tyle! – nastapila chwila ciszy.
- a nawet jeśli, to co? Wyślesz mnie do Hadesu? – zapytałem żartobliwie.
- haha… nie! Zgłupiałeś? Jak mogłeś pomyśleć, ze wolalabym jakiegos Boga z hollywoodzka opalenizna? – pytala z niedowierzaniem.
- widziałem jak na ciebie patrzyl. A z reszta, Apollo przecież jest bratem Artemidy. To może być rodzinne. – dodalem nieco zmieszany starając się, żeby mnie dobrze zrozumiala. W pewnym momencie zauważyłem, jak szybka oddzielajaca nas od Grovera i i kierowcy zaczela się opuszczac.
- no pasażerowie! Ladujemy! – powiedział zadowolony z siebie Bóg. Miał racje. Tuz pod nami znajdowalo się dobrze nam znane wzgorze, na którym znajdowal się „Oboz Polkrwi”. Apollo wyladowal w lesie, jakies 100 metrow od bramy obozu.
- no, dzieciaki, wysiadac! – krzyknął. Tak tez zrobiliśmy. - no, to zycze wam udanego pobytu. – pożegnał się z nami, puszczając oko do Annabeth. – A! – i to zwrocil się do niej – jak chcesz, mogę cie czasem zabrac na przejażdżkę, mala. Narazionko! – powiedział. Tak, teraz byłem wkurzony, ale nie chciałem tego okazywac. Czułem, że zaraz mnie rozniesie. Gdybym mógł tylko mu się przeciwstawić, to już dawno miałby odcisk mojej pięści w policzku. Ale nie mogłem, bo to Bóg. Grover chyba wyczul sytucję, bo zawołał:
- no, kompani idziemy! – potem podszedł do mnie i szepnął do mnie- nie łam się stary, wyluzuj. To tylko Apollo. – powiedział to tak, jakby tych ostatnich słów nie był pewien.
- tak, faktycznie. Wyluzuj. – powiedziałem- to nic takiego, że moją dziewczynę podrywa sobie Apollo! – dodałem z ironią. Grover widac był trochę speszony faktem, że nie udalo mu się mnie pocieszyć. Po chwili podeszła do mnie Annabeth, złapała mnie za rękę i powiedziala:
- nie bądź zazdrosny, i tak się z nim nie umowię, to Bóg.- po czy uśmiechnęła się do mnie i przytuliła.
- gołąbeczki wiecie, że w obozie nikt nie może się o was dowiedzieć? - zapytał niepewnie satyr. Dlatego radze wam przygotowac się na to, bo zaraz przekroczymy granice obozu.- dodał. Miał rację. Annabeth odruchowo pociągnęła mnie za rękaw kurtki, przyciągnęła do siebie i pocałowała. Po chwili:
- już? Skończyliście? – zapytal Grover nieco znudzony.
- jeszcze moment – odparłem, po czym przyciągnąłem do siebie Annabeth i zacząłem calowac. Gdy już skończyłem, odezwal się opiekun:
- nie no, Percy! Chcesz mi zrobic na złość, czy jak? – Annabeth zaczela się smiac, a ja odpowiedziałem:
- chodzmy już.

Percy

Śmieszne opowiadanko , i dobre. :p
Nie wymieniam błędów, bo jak zwykle za dużo . xD

Binka

Fajne ^^

Percy

Się wysiliłaś z opinią. xD

Binka

No i to bardzo .
Na najwyższych obrotach myślałam .

Percy

Więc mała pojemność mózgu . xD
Żartuję. ^^

Binka

No miejmy nadzieję że żartujesz bo jak nie to dziś ostatni raz spałeś w nocy spokojnie .

Percy

Będziesz mi się śnić po nocach ? Sad

Łuuaa!

Binka

Nie no !!
Co ja jestem żeby ci się śnić po nocach ?
Jak byś już o mnie śnił to byś się nie chciał obudzić !!
A nie że koszmar !
No ale byś zobaczył co by się stało !