Sielanka
Idź do strony 1, 2, 3 ... 10, 11, 12 Następny

Maryszka

To może trochę wyjaśnię. Mój tata z macochą przeprowadzili się do San Francisco, a mi pozwolili zostać tutaj. Tak właściwie, to chodzę do szkoły na Manhattanie, gdzie dostałam od taty mieszkanie. 4 przystanki metra dalej mieszka Percy razem ze swoją mamą, który zaś chodzi do SDND(Szkoła dla nadpobudliwych dyslektyków). Chejron polecił mu tę szkołę, z uwagi na jego trudność z przeczytaniem skomplikowanych Amerykańskich słów(cóż, Pan D. na obozie prowadzi zajęcia z zaawansowanej greki, więc nie dziwne, że przyzwyczaja się), co Percy uważał za niewypał. Jednak wolał nie oberwać kopytem od centaura, więc się zgodził.

Siedząc w samochodzie, w drodze na plażę. zaraziłam go moim śmiechem. Był tym bardzo zdziwiony, a ja byłam zadowolona, że tak radośnie rozpoczynamy ten weekend. Percy zabrał mnie w miejsce, gdzie nie było nikogo oprócz nas. Słychać było tylko dźwięk fal obijających się o skały widoczne w oddali. On zawsze umiał znaleźć tak wspaniałe miejsca. Z resztą, nie ma co się dziwić – jest synem samego Posejdona.
Przez jakiś czas siedzieliśmy na gorącym piasku. Gadaliśmy, śmialiśmy się… po prostu staraliśmy napawać się sobą.
- cieszysz się, ze cie tu zabralem? – zapytał.
- nawet nie wiesz jak bardzo – odparłam z uśmiechem.
- to pokaż mi, jak bardzo – odparł. Przysunęłam się do niego i zaczelam go calować. Położyłam się na nim nie przestając. Chciałam żeby wiedział, ze jest tylko mój. Chcialam żeby poczul, jak bardzo jestem z nim szczesliwa.
- teraz już wiesz, jak bardzo? – zapytalam, czekajac co teraz zrobi.
- wiesz, chyba się domyśliłem – odpral – ale nie jestem jeszcze do konca pewien… - już zamykal oczy, licząc ze obdarze go kolejnym pocałunkiem, jednak postanowilam troche się zabawic.
- y, y… - zaprzeczylam z przekasem. On zas otwozyl oczy i wyglądał na bardzo zdumionego, co(nie wiedzac dlaczego) wywołało u mnie smiech. – skoro chcesz być pewien, to musisz mnie dogonic !
- ale co? Jak to? – wypytywal mnie zdziwiony, a ja wstalam i zaczelam mu uciekac wzdłuż plazy po drodze pokazujac mu jezyk, i krzyczac:
- zlap mnie, jeśli potrafisz tak szybko biegac!
- ahh ty! – wstal i zaczal mnie gonic. Nie szlo mu to najlepiej bo, coz przyznajmy, lepiej pływał niż ścigał się ze mna. W pewnym momencie zaczal mnie znacznie doganiac, tak jakby używał mocy… no jasne! Jesteśmy nad mozem, wieje morska bryza. MORSKA. Ona go popycha, jak ja poprosi. Jednak zanim zdążyłam mu to wypomniec czulam, ze lapie mnie w pasie i obkreca w powietrzu. To było cudowne. W jego rekach czulam się taka pewna siebie, taka bezpieczna.
- no już, możesz mnie postawic ! – pokarcilam go. Postawil mnie tuz przed soba i patrzyl mi gleboko w oczy. – ejże, jak mogłeś!
- no co?
- użyłeś mocy, żeby mnie dogonic! To nie było sprawiedliwe, Perseuszu, synie Posej… - nie zdążyłam dokończyć, bo zamnknal mi usta pocałunkiem. W pewnym momencie opamiętałam się i poczulam, ze jego usta smakuja jak sol. Oderwałam się od niego i powiedziałam:
- Pfuj! ty Glonomóżdżku! Od tej bryzy jestes slony ! – dodalam ze smiechem.
- ah taak? To masz za Glonomóżdżka! – ja caly czas się podsmiewywalam, i za karę dostalam slonego calusa.
- i jak ci teraz? – zapytal tak, jakby udal mu się jakis niecny plan.
- hmm… niech pomysle… slono! Ale wiesz co…? Chyba dla ciebie mogę polubic sol. Przyciągnęłam go mocniej do siebie i zaczelam calowac. Z każda chwila przypominalam sobie coraz wspanialsze chwile spedzone z Percym. Bylam jak w transie. Nie chciałam przestawac. Tak mi było idealnie. Czulam, ze Percy chce nas przenieść do wody, ale nie udawalo mu się. Oderwałam się od niego na centymetr:
- czyżbym aż tak cię zdekoncentrowala? – zapytalam zawadiacko.
- jak widac, tak. Patrzeliśmy teraz dobie w oczy. W jego blekitnyck tęczówkach dostrzeglam cos niezwykłego. Cos, jakby iskre plynaca od serca. Zwykle jak na nie zwyczajnie patrzylam, to widac w nich było tylko zamilowanie do morza, oceanow. Gdy przyjrzałam się bliżej, już wiedziałam. To było cos, co ja zauważałam za każdym razem, gdy na niego patrzylam. Było to cos nie do opisania. Cos jak… tak… chyba tak… milosc.

PERCY
Zeczelismy wracac wieczorem. Odwiozlem Annabeth do domu, a potem wróciłem do swojego domu, gdzie czekala na mnie już mama z kolacja.
- Czesc mamo! – krzyknąłem od progu, jak tylko wszedłem.
- czesc synku, chodz na kolacje. – odpowiedziala. Postanowiłem zapytac ja o cos nietypowego, przynajmniej dla mnie.
- mamo… - zacząłem. – czy to ma jakies znaczenie, ze powiedzmy syn Zeusa często spotyka się z corka Aresa? Czy to podlega jakiemus prawu, czy cos…? – zapytałem niepewnie.
- chyba domyślam się, do czego zmierzasz. Widzisz Percy, cos mi się wydaje, ze Bogowie nie maja nic przeciwko temu, żeby ich dzieci były szczesliwe nawet, jeżeli istnieje jakies „prawo”, które tego zakazuje. – odpowiedziala z duma. Tak. To u niej porad zawsze szukalem, zawsze mi pomagala.
- dzieki mamo.
- ale wiesz, ze ja nie zawsze znam się na Bogach. Może lepiej by było, jakbys sam o tym porozmawial z Bogiem. – odparla.
- tak, to dobra mysl. Dobranoc mamo.
-spij dobrze synku.
Poszedłem na gore do swojego pokoju. W szufladzie, znalazłem monete, jeszcze zdaje się od Chejrona. Tak jak chciałem, powstala mgielka. Nie obchodzilo mnie, ze nie ma czasu. Musi czasem się poswiecic dla syna. W koncu, oprocz bycia Bogiem, był tez ojcem. Moim ojcem.
- Bogini, przyjmij moją ofiarę. – powiedziałem. Mgielka zamigotala. – pokaz mi Posejdona, Boga mórz i oceanow w jego podwodnym królestwie.
We mgle pojawil się sam Posejdon, przeglądający jakis pergamin.
- Tato… - zacząłem niepewnie. – czesc.
- och, witaj Percy. Nie spodziewalem się ciebie.- odparl. - Czy cos waznego cie sprowadza?– zapytal z powaga.
- czy ja wiem… - caly czas byłem niepewny tego, co robie. – wydaje mi się, ze rzadko się widujemy, jak na rodzine. Mógłbym od czasu do czasu wpaść? Przy okazji odwiedzic Tysona? – zapytałem odbiegając od tematu rozmowy z mama.
- jeżeli chcesz, to proszę. Tylko poczekaj do obozu. Teraz byloby to zbyt niebezpieczne. I raczej nie mow o tym Zeusowi, bo nie bylby zadowolony.
- jasne tato.
- oj Percy, musze wracac do pracy. Twój wuj rozporządził posiedzenie. – odparl. To dziwne, przeciez odbywaly się tylko w przesilenia.
- tato, mam jeszcze tylko jedno pytanie. – niezdecydowany zapytałem.
- tak, synu?
- często się klocisz z Ateną?
- och, coz za dziwne pytanie. No wiec zapewne wiesz, że wg mitologii ja i Atena się nie znosimy. Nadal nie jest jakos rewelacyjnie. – odparl. Wyglądał tak, jakby zaraz miał mnie zapytac po co mi to, ale chyba wolal mnie nie pytac.
- dzieki tato. Posejdon się uśmiechnął, a jego obraz zniknął.

no więc to jest moje pierwsze takie opowiadanie. Mam nadzieję, że szczerze mnie ocenicie, no i że się spodoba - nikt nigdy nie czytał moich małych własnych twórczości, zapisanych w starym zeszycie.
Za wszelkie błędy stylistyczne, czy ortograficzne oraz brak polskich znaków przepraszam, ale Word mnie denerwuje Wink

Binka

Bardzo fajne !
Mnie też word denerwuję ale co zrobić ?

Maryszka

Nie wiedziałam, że komukolwiek się spodoba Wink

Percy

Jeśli Word cię denerwuje ,to go popraw własnoręcznie. ^^

Binka

Ale jak ??

shorty8

Na początek muszę powiedzieć, że jestem najszczęśliwszym herosem, choć, może raczej najszczęśliwszą heroiną, dlatego, że mogę czytać tak wspaniałe opowiadania. Opowiadanie jest genialne, boskie, herosowe, cudowne, wspaniałe... zastój xD Wordem się nie przejmuj, od poprawiania naszych błędów jest Percy, który najprawdopodobniej się z tego cieszy, bo ostatnio narzekał, jak jakimś cudem błędów nie zrobiłam. O, i jeszcze doskonałe i takie... sweet =) Chyba się troszkę rozpisałam, ale proszę o next i pozdrawiam nową użytkowniczkę forum. A, i w imieniu cioć zapraszam do naszego grona. Jeszcze raz pozdrawiam i życzę weny =)

Binka

A ja proszę shorty o kolejne części jej opowiadania !!!

shorty8

No widzisz, wyprosiłaś xD To ja poproszę Maryszkę (i co?)

Binka

Ja się przyłączam do tego proszenia !!

Maryszka

To postaram się jeszcze dzisiaj dodać Wink

Percy

Poprawka, jeśli Word już się tak myli , to jakbym miał wypisywać wszystkie te błędy, to by mi zajęło pół godziny.

annabeth

część anabeth świetna boska itp... Very Happy

część percy'ego nie pasuje mi że dzwonił do posejdona dzieciaki nie utrzymują kontaktu z swoimi bogami-rodzicami raczej i dotego jak juz on powinien sie do niego odnosić chłodno bo jak wiesz z lektury taki mają ci bogowie charakter i raczej tak sobie nie moga prywatnie pogadać jak ojciec z synem bo to... inna liga mam nadzieje że rozumiesz Very Happy

więc wiesz tylko w tym wypadku to że jest bogiem OZNACZA że nie ma czasu dla syna nie może sie zachowywać takpo ojcowsku Very Happy

to że rzadko sie widują jak na rodzine sorry ale wogóle mi sie nie podoba !! to oczywiste on jest bogiem i nie czuje takiej miłości do syna widują sie tylko w wprzesilenie rozumiesz to mi zupełnie nie pasuje stosunki Bóg-syn są ZDECYDOWANIE inne niż Ojciec-syn Very Happy

upss. rozpisałam sie pozatym extra i pisz dalej !!

Maryszka

Ale ja właśnie chciałam to zmienić. Zależało mi na polepszeniu stosunków Podejdon - Heros złagodzeniu zasad panujących wśród Bogów Smile

Ale dzięki, że to napisałaś. Przynajmniej wiem, jaka wersja bardziej się podoba Wink

spróbuję troszkę zmienić.

Binka

Kidy dodasz następne ?

Maryszka

Postaram się jeszcze dzisiaj. Nie mam go zbyt dużo, a też nie zawsze mam wenę. Mam napisanych ok. 5 rozdziałów. Ale nie wiem co dalej. Może powieje weną od waszych opowiadań Wink