Zakład ;pp
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 ... 28, 29, 30 Następny

Percy

Binka , nie denerwuj mnie!! -,- :p

Binka

A co ja takiego robię ?

Percy

Nic , i w tym rzecz. xD

shorty8

Właśnie, z tego co widzę to jest już wieczór, aja nie widze opowiadania

Percy

Dokładnie!

shorty8

I co Binka?

Binka

No bo jak mam wysłać opowiadanie z komputera kuzyna . ?
Jestem u niego bo musiałam coś załatwić i jak tylko wrócę wstawię obiecuję !!

shorty8

No, a ja jestem u sąsiada i piszę! No ale nic, poczekamy

Percy

Długo sobie poczekamy.

Skaila

No troszkę^^

Percy

Nie każ nam czekać....

Binka

Nie będziecie czekać już wprowadzam ostatnie poprawki i dodaję !!

Binka

Zakład
Rozdział 2 .

Gdy dotarliśmy do obozu łowczynie były już rozpakowane i kłóciły się z resztą obozowiczów . Artemida siedziała przy stole z Chejronem i Panem D.
-Już zaczęła się kolacja – zauważyła Annabeth .
-Nikt chyba nie zauważył że się spóźniliśmy - próbowałem ją uspokoić . .Okazało się jednak że wszyscy zauważyli naszą nie obecność . Nawet przy zamieszaniu jakie wywołał przyjazd łowczyń Pan D. siedział nie wzruszony i popijał tą swoją dietetyczną coca –cole .Gdy rozchodziliśmy się do swoich stolików Ann wskazała sosnę Thali i powiedziała :
- Bądź za pół godziny – uśmiechnęła się i poszła do stolika Ateny .Z westchnieniem usiadłem przy moim stoliku . Nagle przede mną pojawił się Chejron .
- Za dwa dni wyruszycie na misję – powiedział . Miał napiętą i zmartwioną twarz .
- Ja i Ann ?– spytałem . Tę zdrobnienie go zaskoczyło ale próbował nie dać tego po sobie poznać .
- Tak i jeszcze Margaret – a no tak jeszcze jedna nowość do obozu przyszło kilka nowych w tym Meg córka Apolla . Annabeth zaprzyjaźniła się z nią i ja też ją polubiłem .Znalazł ją przypadkiem Grover gdy wracał z ( nie udanych oczywiści ) poszukiwań pana .
- No dobra to gdzie nas wysyłasz ? – zapytałem zastanawiając się gdzie Chejron nas wysyła i oczywiście po co .
- Widzisz - powiedział trochę jak by ... zmieszany ?-Najpierw idź do wyroczni po przepowiednie , ale już nie dziś , jutro rano – uśmiechnął się – Miłej nocy życzę . – I odszedł do stolika przy którym siedziała Artemida .Po kolacji wymknąłem się do lasu i poszedłem pod sosnę Thali . Annabeth już czekała . Na mój widok uśmiechnęła się .
- Co chciał od ciebie Chejron ? – spytała .
- Wysyła nas na misję powiedziałem -przytulając ją do siebie .
- Kto jeszcze idzie ? No i wgl gdzie ? – uśmiechnąłem się .
- Mój kotek nie wie ? – postanowiłem się z nią podroczyć .
- A nie wie , wiesz ? No powiedz . – przewróciłem oczami a Ann oparła się o drzewo Thalii .
- Meg idzie z nami , a gdzie to nawet ja nie wiem .-powiedziałem cicho .
- Ty nie wiesz ? – spytała sarkastycznie
- Tak ja nie wiem ale wiem co chcę teraz zrobić - odpowiadam i całuję ją .Annabeth objęła mnie rękami za szyję i oplotła mi swoje nogi w pasie .Gdybym mógł z pewnością zatrzymał bym tę chwile .Po jakiś pięciu minutach usłyszeliśmy że ktoś nadepnął na suchą gałąź . Oderwaliśmy się od siebie i zobaczyliśmy Thalie we własnej osobie . Przez chwilę patrzała na nas z otwartą buzią ale po chwili powiedziała :
- No dobra co się tu dzieje , oświecicie mnie ? – ton jej głosu był ostry i dziwnie podenerwowany . Annabeth rozplątała mnie ze swoich więzów i spojrzała na nią zaskoczona .
- A co niby ma się dziać ? – spytała tonem naiwnej blondynki .
- No ,no to na plaży i teraz . ! I to jeszcze na moim drzewku się obściskiwać !! Kultury nie macie .!! Jak wy je traktujecie ? On nie jest do podpórki i do obściskiwania też nie ! Powieszę tu taką tabliczkę ‘ Zakaz całowania się Annabeth i Percyego !! – krzyczała a my patrzeliśmy na nią jak na kogoś po kogo zaraz moją przyjechać bardzo mili pani w białych kaftanach .
- Nic ci nie jest ?- spytałem gdy trochę ochłonęła .
- Nie Percy tylko głowa mnie boli i sorki za ten wybuch – powiedziała
- Coś się stało ? – Annabeth wyglądała na trochę zmartwioną .
- Nie Annabeth – Thalia odwróciła się i wróciła do obozu .
- To było dziwne – stwierdziła Ann .Zgodziłem się z nią kiwnięciem głowy
- Wracamy – powiedziałem .Moja ukochana cała się trzęsła więc dałem jej swoją bluzę . Gdy doszliśmy do obozu trzymając się za ręce czekała nas nie za miła niespodzianka ... .

Binka

Zakład
Rozdział 3 .
Annabeth i ja staliśmy z otwartymi buziami i patrzyliśmy zszokowani na to co zobaczyliśmy . Przed nami stała cała dwunastka bogów Olimpijskich . Na nasze szczęście miałem na tyle trzeźwy umysł że puściłem rękę Ann zanim ktoś zobaczył .
- O kogo tu mamy – powiedział Dionizos szyderczym tonem – Można wiedzieć dlaczego jeszcze nie jesteście w domkach i nie śpicie ?
- Zostaw ich w spokoju , z pewnością macie jakieś wytłumaczenie prawda ? – ku naszemu zaskoczeniu odezwał się Apollo .Annabeth skorzystała z okazji i powiedziała .
- Nie mogliśmy spać no i omawialiśmy naszą misje – nikt niczego nie powiedział wszyscy bogowie patrzyli na siebie jakby zastanawiali się czy nam uwierzyć
- No dobra tym razem wam się upiekło – stwierdził Pan D. – A teraz do domków i spać – krzyknął . Zaskoczeni spojrzeliśmy na siebie równocześnie przewróciliśmy oczami i wzruszyliśmy ramionami . Gdy odeszliśmy na tyle daleko że byliśmy pewni że nas nie usłyszą spytałem Annabeth :
- Co oni tu robią ? – Nigdy nie widziałem jej tak zdenerwowanej
- Nie wiem Percy – szepnęła słabym głosem . Odprowadziłem ją do domku Ateny i powiedziałem :
- Dobranoc – ona się uśmiechnęła i odpowiedziała :
- Karaluchy pod poduchy – tylko tyle nawet się nie przytuliliśmy bo nie mieliśmy pewności czy ktoś nas czasem nie widzi . Gdy doszłem do domku od razu wziąłem prysznic i poszedłem spać .Miałem dziwny sen . Byłem w nim z Annabeth pod wodą i przed czymś uciekaliśmy . Annabeth brakowało już powietrza i była na twarzy aż sina potem poczułem ostry ból w nodze i okazało się że to coś mnie ugryzło . Obudziłem się zalany potem i usłyszałem pukanie do drzwi .Szybko wstałem i otworzyłem drzwi . Przede mną stała Annabeth z swoją siostrą z domku Ateny .
- Percy – wysapała Ann –Szybko obóz zaatakowały skorpiony z podziemia , pełno ich tu – Dziewczyny wyglądały na naprawdę przestraszone szybko ubrałem się i wybiegłem z domku . Wszyscy obozowicze nawet dzieciaki Afrodyty walczyli . Zacząłem przecinać w pół jak najwięcej się dało tych świństw . Łowczynie nie dawały sobie już rady i kilka już skorpiony ugryzły . Walczyliśmy chyba z pół godziny gdy niespodziewanie reszta skorpionów znikła . Wszyscy musieli otrząsnąć się z szoku i potem gdy rozchodziliśmy się do domków zobaczyłem że Annabeth jest bardzo blada na twarzy i szybko do niej podbiegłem . Zachwiała się i cicho wysapała :
- To mnie ugryzło ! – potem bezwładnie opadła mi na ramiona i zemdlała . Szybko zaniosłem ją do obozowego szpitala prosząc o pomoc . Gdy szybko się nią zajęli usiadłem przy jej łóżku wziąłem ją za rękę i ostatnie co pamiętam to że słyszałem wyrównujący się oddech mojej dziewczyny .

Wiem że trochę przynudzałam i sorki za to .

Skaila

Na prawdę fajnie Very Happy